Çelik ve alüminyum yapılar, yüksek mukavemeti, hafifliği, esnekliği, depreme dayanıklılığı, hızlı yapım avantajı, farklı tasarım ve modern mimarileri desteklemesi nedeniyle günümüzde daha çok tercih edilir hale gelmiştir.
Prefabrik yapılar, köprüler, yaya köprüleri, stadyumlar, hangarlar, gökdelenler, iskele ve kalıp sistemleri gibi birçok alanda çelik ve alüminyum yapıların tercih edilmesi, muayene ve kontrol süreçlerinin geliştirilmesi ihtiyacını doğurmaktadır. İnsan hayatının öneminden dolayı riskleri en aza indirmek amacıyla birçok alanda yeni düzenlemeler görebiliriz.
EN 1090, çelik ve alüminyum yapıların yapımını ve uygunluk değerlendirmesini kapsar. Temel amaç, yapıların dayanıklılığının ve mekanik dayanımlarının yeterli düzeyde olması ve yapıların uzun süre kullanılabilmesini sağlamaktır.
EN 1090 aşağıdaki gibi üç bölümden oluşmaktadır;
EN 1090-1 : Yapısal bileşenlerin uygunluk değerlendirmesi için gereklilikler EN 1090-2 :
Çelik yapılar için teknik gereklilikler
EN 1090-3 : Alüminyum yapılar için teknik gereklilikler
EN 1090-1'deki belgelendirme ilkelerinin gerekliliklerinden biri de Kaynak Sarf Malzemeleri için CE işaretinin gerekliliğidir. Diğer bir gereklilik ise EN 1090-2'deki ilgili uygulama sınıfına göre kalite kontrol ve güvence gerekliliklerinin yerine getirilmesidir. Binanın uygulama sınıfları, yapı tipine (statik veya dinamik), hasar durumunda ekonomik-sosyal-çevresel etkilerine ve kullanılan ana malzemenin kalitesine göre belirlenir. Gereksinimleri 1'den 4'e yükseltilmiş 4 farklı yürütme sınıfı vardır ve her yürütme sınıfı, gerekli gereksinimler için üreticiyi EN ISO 3834'ün ilgili bölümüne yönlendirir. Bu noktada bir diğer önemli detay ise yürütme sınıfına bağlı olarak WPS ve WPQR gereksiniminin olmasıdır. Üreticiler, EN 1090 ve EN ISO 3834'ün ilgili uygulama sınıfı ve kalite koşullarına göre hazırlanmış, onaylı bir WPS ile EN 1090'a uygun üretime başlayabilirler.